ကိုယ္ေလွ်ာက္ရာ ဂ်ံဳနဲ႔ စပါးခင္းေတြက်န္ခဲ့
ကိုယ့္ဂ်င္းေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ
ခေရေတြဖြဲဖြဲလႈပ္ခဲ့တယ္
လမင္းကိုရၿပီးေတာင္ ၾကယ္ေတြကို ပစ္မွားခ်င္တဲ့
ရြက္က်ပင္ေပါက္ စိတ္ခြန္အားမ်ားနဲ႔
သစ္ေတာကို တရိရိ ကိုက္ျဖတ္ေနတဲ့ ေခြးအ
ကမ္းေျခ တနဂၤေႏြ ေန႔တစ္ေန႔နဲ႔
ကိုယ့္ဘ၀ မဂၤလာဦး ညတစ္ညကိုယူ
အေ၀းေတာင္ကုန္းေပၚက
လေရာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ေက်ာက္တုံးမ်ား
ဘေဘၤာပ်က္တစ္ခုထဲက
ႏွင္းဆီအရိုးစုမ်ားရဲ႕ တြန္႔ေခါက္တြန္ၾကဴးသံ
အိပ္မက္ေပး ေ၀၀ါးခဲ့ေသာ
ႏွင္းကိုက္ခံ မနက္ခင္းမ်ားရဲ႕ ေျခဖ၀ါး ဓားထိသံ
ကမၻာရဲ႕
ႏွစ္နဲ႔ခ်ီပြင့္ခဲ့ေသာ ဒုကၡ ၁၂ x ၁၂လီတို႔
အားလံုး
ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသား ျပာမႈံခ်
ေဆးဖက္၀င္ခဲ့ၿပီး
အိမ္ကေလးရွိတဲ့
အေမ့ဆီျပန္ခဲ့တယ္
လမ္းမွာ
သစ္ရြက္နဲ႔ငွက္ အသစ္အဆန္းမ်ား
သူတို႔ကို
၀မ္းနည္း၀မ္းသာလက္ျပ
ခ်ိဳင့္ခြက္ထူ အသားအရည္မြဲလွတဲ့
လမ္းကေလးအတိုင္း
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကိုင္းကိုင္းႀကီးယိုင္လို႔
ျပန္ခဲ့ရာ
အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို မမွတ္မိဘူး။ ။
No comments:
Post a Comment