ေဆာင္းအဝင္
နံနက္ခင္း ေလေျပေႏြးေႏြးေလးက ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ မိတ္ဆက္အလာ.. ငွက္ကေလးေတြက နံနက္ခင္း ေတးသံသာသာေလးေတြကို
သီက်ဴးေနၾကခ်ိန္.. အေတြးကမၻာထဲ အလြမ္းဓာတ္က
တစိမ့္စိမ့္ ဝင္ေရာက္လို႔ ေနရာယူလာတယ္။
အတိတ္အေၾကာင္းေလးေတြကို လြမ္းဆြတ္စြာ
ျပန္ေတြးရင္း ဘာရယ္ေၾကာင္႔မသ္ိ လြမ္းဆြတ္တဲ႔စိတ္က အေမ႔ဆီကုိ ေရာက္သြားခဲ႔တယ္။
ေဆာင္းအ၀င္ ဒီေန႔လို မနက္ေလးမွာမွ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကုိ ပိုလို႔ ပိုလို႔ အရမ္းလြမ္းေနမိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို လြမ္းတဲ႔စိတ္ေတြနဲ႔ဘဲ မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ရမဲ့ အိမ္အလုပ္ေတြကို
စက္ရုပ္တစ္ရုပ္လို ဇယ္ဆက္သလို ဆက္လုပ္ေနခဲ႔တယ္။
အေမ႔အေၾကာင္းေတြ ေတြးရင္းေပါ့။
အလုပ္ျပီးတာနဲ႔ အေမ့အေၾကာင္းေလးကုိ ကြန္ပ်ဴတာထဲ ခ်ေရးေနမိတယ္။ အေမက
ဆယ္တန္းေတာင္ မေအာင္ခဲ႔တဲ႔ ရုိးသားေအးေဆးတဲ႔ ေယာက္်ားနဲ႔သားသမီးေတြကုိ အရမ္းခ်စ္ခဲ႔တဲ႔
အေမပါ။ မနက္ဆို သီခ်င္း ေအးေအးေလးေတြ ဖြင္႔ျပီး အိမ္အလုပ္္လုပ္တတ္တဲ႔ အေမ။
သားသမီးငါးေယာက္နဲ႔အေဖ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ သြားရင္ အိမ္မွာ အလုပ္ေတြနဲ႔ဘဲ
ေပ်ာ္ေအာင္ေနခဲ႔တဲ့ အေမ။ အေမနဲ႔ အတူရွိေနခ်ိန္ဆို အေမက အေမ႔အေၾကာင္းေလးကုိ သတိတရေလး
ကြ်န္ေတာ္ကို ျပန္ေျပာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အေမေျပာသမွ်ကုိ နားေထာင္ေနၾကေလ။
ဆယ္တန္းတစ္ပုိင္းတစ္စနဲ႔
အေဖနဲ႔အိမ္ေထာင္က်ခဲ႔တ႔ဲ အေမ၊ အေဖ႔ကုိ အရမ္းခ်စ္ခဲ႔တယ္။ အေဖကလည္း အေမ႔ကုိ
ခ်စ္ခဲ႔မွာပါ။ ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အမကုိ အေမေမြးခဲ႔ျပီး
နွစ္နွစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ အေမ႔မွာ ကုိယ္၀န္ထပ္ရွိလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အကုိ ျဖစ္ခြင္႔မရလိုက္တဲ႔
ကေလးေလးေပါ့။ အေမကုိယ္၀န္ ၇-လေလာက္ ေရာက္ခဲ႔ေတာ႔ အေဖက ေနာက္မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ
ခ်စ္ခဲ႔မိတဲ႔ အခ်ိန္ေပါ့။ အေမက အေဖ႔ကုိ အဲလုိမေနဖို႔ ေျပာေတာ႔ အေဖက အေမ႔ကုိ
ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္လိုက္မိတယ္တဲ႔ေလ။
အေမလြယ္ထားရတဲ႔ ကေလးေလးက လမေစ႔ဘဲ ၇-လေလးနဲ႔
ေမြးခဲ႔တယ္။ ေယာက္်ားေလးပါ။ ဘယ္လုိဘဲ ၾကိဳးစားျပဳစုခဲ႔ေပမဲ႔
အသက္မရွင္ခဲ႔ေတာ႔ဘူးေလ။ အေမက အဲဒီအခ်ိန္ထဲက အေဖေပ်ာ္ဖို႔နဲ႔ သားသမီးေလးေတြ
အေဖနဲ႔မေ၀းဖို႔အတြက္ ဘာမွအျပစ္မျမင္ေအာင္ ေနလာခဲ႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနလာရင္း ကၽြန္ေတာ္ကုိ
ေမြးခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ညီမေလးကုိ ထပ္ေမြးခဲ႔တယ္။
အေဖက သားသမီးေတြကို အရမ္းခ်စ္ခဲ႔တယ္။ သားသမီးေတြအတြက္ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီး ေပးခဲ႔တယ္။
အေမ႔ကိုလည္း တာ၀န္မပ်က္ ေစာင္႔ေရွာက္ခဲ႔တယ္။ အေမကလည္း အေဖဘာလုပ္လုပ္ ဘယ္လုိေနေန
မေျပာခဲ႔ဘူး။ သားသမီးေလးေတြအတြက္ဘဲ ေတြးေနခဲ႔တယ္။ အေဖက ေနာက္မိန္းမကုိ
အိမ္ေပၚေခၚလာျပၤီး ထမင္းအတူတူ လာစားတဲ႔အထိ အေမဘာမွ မေျပာခဲ႔ဘူး။ သားသမီးေတြအတြက္
ေသတဲ႔ထိ ရေအာင္ေပါင္းမယ္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ႔လုိ႔တဲ႔ေလ။ အေမ့ရဲ႕ သားသမီးေတြအတြက္
ေပးဆပ္ခဲ႔တဲ႔ သတၱိကုိ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေလးစားမိတယ္။
အဲလုိေလး ေနလာရင္းနဲ႔ အေဖက အေမ့ကုိ
ျပန္ျပီး နားလည္လာခဲ႔တယ္။ ေနာက္မိန္းမဆီ မသြားေတာ႔ဘူး။ မိသားစုေလးနဲ႔
ေပ်ာ္ေအာင္ ေနလာခဲ႔တယ္။ တစ္ေန႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုအတြက္ ၾကမၼာဆိုးေတြ ေမႊလာတယ္ထင္ပါရဲ႕၊
အေဖ႔ဆီ စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာခဲ႔တယ္၊ အေဖ အသစ္ခ်စ္ခဲ႔ဖူးတယ္ဆိုတဲ႔
မိန္းမဆိီကေပါ႔၊ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ခဏေလာက္လာေတြ႕ပါတဲ႔၊ အေဖလည္း အေမ႔ကုိ ခြင္႔ေတာင္းျပီး
သြားလုိက္တယ္၊ အဲဒီညေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းကုိ မွတ္မိေနပါေသးတယ္၊ ည
၂-နာရီေလာက္ျဖစ္ေနျပီ၊ အေဖ႔တပည့္ေလး
ေရာက္လာျပီး "ဆရာမေရ ဆရာ ေဆးရံုေရာက္ေနလုိ႔
လုိက္ခဲ႔ပါ"တဲ႔ေလ။
အေမငုိျပီေပါ႔။ သားသမီးငါးေယာက္နဲ႔ အိမ္မွာလည္း ထားခဲ႔လုိ႔မရ။ အေမ
နွေဘးအိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အမကုိ အပ္ထားခဲ႔ျပီး ညီမေလးကုိ ေခၚကာ
လုိက္သြားခဲ႔တယ္ေလ။ အေဖက ေဆးရံုေရာက္ကတည္းက သတိမရဘဲ ဘယ္လုိမွ
ျပန္ကုလုိ႔ မရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ႔ျပီး တစ္လေလာက္ အၾကာမွာ ဆံုးခဲ႔တယ္။ အေမလဲ
ငို၊ သမီးေတြလဲ ငို ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသာစုအတြက္ေတာ့ ေရႊေတာင္ႀကီး ၿပိဳၿပီေလ။
အေဖ့အသုဘက တအားကုိ စည္ခဲ႔ပါတယ္။ စိတ္ရင္းေကာင္းျပီး အရမ္းအသင္အျပ ေကာင္းခဲ႔တဲ႔
ဆရာဆိုေတာ႔ အလွဴေငြေတြ အမ်ားၾကီးရခဲ႔တာေပါ႔။ အေမက တအားရုိးခဲ႔ေတာ႔ အေဖ့အသုဘက
ရခဲ႔တဲ႔ ေငြေတြ အကုန္လံုးကုိ အေဖ႔ေမာင္နွမေတြက ယူသြားခဲ႔တယ္။ အေမဘာမွ
မေျပာခဲ႔ပါဘူးတဲ႔။
အေဖ႔အသုဘကိစၥေတြျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာျပန္ခဲ့ရေတာ႔တာေပါ႔ေလ။ အေမ႔လက္ထဲမွာ ေငြဆိုလုိ႔
၁၅-က်ပ္ဘဲ ပါခဲ႔တယ္တဲ႔ေလ။ အေမ အားမငယ္ခဲ႔ပါဘူးတဲ့။ သားသမီးေတြအတြက္ အားအင္ေတြနဲ႔
အေမျပံဳးလုိ႔ေပါ႔။ ပညာေရး တစ္ပိုင္းတစ္စ ဆယ္တန္းတစ္၀က္တစ္ပ်က္နဲ႔
အိမ္ေထာင္က်ခဲ႔တဲ႔ အေမ ဘာလုပ္ရမလဲေပါ႔။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေမေလ ေကာက္ညွင္းေပါင္းရယ္ မုန္႔ေတြရယ္ေရာင္းျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ
ေက်ာင္းထားခဲ႔တယ္။ အေဒၚေတြက ေျပာတယ္ "မုဆိုးမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀နဲ႔ ကေလးေတြကုိ
ေက်ာင္းမထားေတာ့နဲ႔"တဲ႔ေလ။ "သူမ်ားအိမ္မွာ
အငွားထမိန္လိုက္ေလွ်ာ္ရပါေစ၊ သားသမီးေတြကုိေတာ့ ပညာရေအာင္ သင္ေပးမယ္တဲ႔"လို႔ အေမက
ျပန္ေျပာခဲ႔တယ္တဲ့။ အေမ့ရဲ႕ ရဲရင့္စြာ ဟစ္ေၾကြးသံေတြေလ။
ေလာကဓံကုိ
ၾကံ့ၾကံ့ခံလုိ႔ အေမ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို လုိေလေသးမရွိေအာင္ ထားခဲ႔ပါတယ္။ ညအ္ိပ္ခ်ိန္
မရွိေလာက္ေအာင္ကုိ အေမ အလုပ္လုပ္ခဲ႔တယ္။ စာက်က္ျပီး ျပန္ဆိုျပရင္ တစ္ပုဒ္ကုိ
စာက်က္ခတဲ႔ေလ ငါးမုူးေပးခဲ႔တယ္။ "ပညာတတ္မွ အသိရွိမယ္၊ အသိရွိမွ ဘ၀ကုိ ရင္ဆိုင္နိုင္မယ္တဲ႔"ေလ။
စာၾကိဳးစားဖို႔ အေမေျပာခဲ႔တယ္။ အေဖ႔အေၾကာင္းေလးေတြကု္ိ ပံုျပင္ေလးလုိ
အိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္ေလးမွာ အေမေျပာျပ ေနတတ္ေသးတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ အေမ့ရင္ထဲ ဘယ္ေလာက္ခံစား ေနရမလဲေလ။ ခံစားခ်က္ကို ၿမဳိသ္ိပ္ၿပီး
မိသားစု မၿပိဳကြဲေအာင္ ထိန္းသိမ္းခဲ႔ေပမဲ႔ မုဆိုးမျဖစ္ခဲ့ရတဲ႔ အေမ၊ သားသမိီးေတြကို ပညာတတ္ႀကီးေတြ
ျဖစ္ေစခ်င္ေပမဲ႔ တတ္နိုင္သေလာက္ေလးဘဲ ျဖည္႔ဆည္းေပးေနရတဲ႔ အေမ၊ ရင္ထဲမွာ
ရွိတာေတြကုိ သားသမီးေတြ မ်က္နွာနဲ႔ဘဲ ၿမိဳသိပ္ခဲ႔ရတဲ့ အေမ၊
ပတ္၀န္းက်င္ ရိုက္ခတ္မႈဒဏ္ေတြကုိ သည္းခံေနရတဲ့ အေမ၊ အေဖက သားသမီးေတြကုိ
ဘယ္လုိခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း ေကာင္းတ႔ဲအေၾကာင္းဘဲ ေျပာခဲ႔တဲ႔ အေမ၊ ကၽြန္မ
တကယ္သနားမိခဲ႔ပါတယ္။
အေမ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ဘယ္တုန္းကမွ မရုိက္ခဲ႔ဘူး။ "လူဆိုရင္ ရိုက္ျပီး
ဆံုးမစရာမလုိဘူး။ အသိရွိတဲ႔ လူျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစား"တဲ့။ တည္ျငိမ္ရင္႔က်က္မႈေတြ
ရရွိေအာင္ အေမသင္ေပးခဲ႔တယ္။ နူးညံ့သိမ္ေမြ႔မႈေတြနဲ႔ နားလည္တတ္ေအာင္ ရသမွ်နဲ႔ ေရာင္႔ရဲတင္းတိ္မ္တတ္ေအာင္
သင္ေပးခဲ႔တယ္။ ဘ၀ကုိ သားသမီးေတြရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ဘဲ အဆံုးသတ္မဲ႔ အေမ႔ရဲ႕ ၾကီးမားတဲ႔
ေမတၱာေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ပိုသိရေလေလ အေမ႔ကုိ ပိုလို႔လြမ္းေလေလပါဘဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ႔ေန႔က အေမကုိ လူေတြ ၀ုိင္းျပီးခ်ီးမြမ္းၾကတယ္။ အရမ္းေတာ္တဲ႔
အေမတဲ႔ေလ။ အေမ႔မ်က္နွာမွာ ပီတိေတြနဲ႔ေပါ႔။ သားသမီးေတြကုိ ေက်ာင္းဆရာ/မ ေလးေတြဘဲ
လုပ္ခိုင္းခဲ႔တယ္ေလ။ အမ်ားေရွ႕မွာ ဦးေဆာင္နိုင္ရမယ္တဲ႔ေလ။
ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္းကုိ သြားမယ္လုပ္ေတာ႔ အေမက
"သား.. အေမက ေငြမလုိပါဘူး၊ အေမ႔သားေလး အျဖဴအစိမ္းေလးနဲ႔
ေက်ာင္းဆရာ/ မ ေလး ျဖစ္ေနတာဘဲ ျမင္ခ်င္တာပါ"တဲ႔ေလ။ ကၽြန္မ ငုိခဲ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္
အနာဂတ္အတြက္ အေမ႔အတြက္ ထြက္လာခဲ႔တယ္။ သြားခါနီး အေမ့ကို ကန္ေတာ့တဲ့အခါ အေမက ဆုေတြေပးလိုက္တာ
အႀကိမ္ႀကိမ္ပါပဲ။
ထိုင္းေရာက္ၿပီး အေမဆီဖုန္းဆက္ေတာ႔
"သား စားစရာေတြ အဆင္ေျပရဲ႕လား" တဲ႔ေလ။ အစားအေသာက္ ေရြးတတ္တဲ႔
ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အေမ စိတ္ပူေနခဲ႔တာ။ "အေမ႔အတြက္ ဘာမွ မပုိ႔ပါနဲ႔၊ သား
အဆင္ေျပေအာင္ ေနပါ၊ ဒီမွာက အေမ႔ေနရာ၊ အေမ့အတြက္ ဘာမွ မပူနဲ႕၊ သားေလးက သူမ်ားေနရာမွာ
ေနရတာ၊ အစစ အရာရာ ဂရုစုိက္ေနေနာ္"တဲ႔။ အေမ႔မွာတမ္း စကားေတြက ကၽြန္ေတာ္ကုိ ပုိလို႔
သတိရေစခဲ႔တယ္။
အေမက စကားကုိ နည္းနည္းေလးနဲ႔ မွတ္သားတတ္ေအာင္
သင္ေပးခဲ႔တယ္။ "သား.... ေလာကမွာ သရဲတေစၦေတြက ေၾကာက္စရာမေကာင္းဘူး၊
စိတ္ေကာင္းမရွိတဲ့ အတၱၾကီးတဲ့ သူေတြက ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္"တဲ႔။ အေမက
ပညာတတ္ၾကိီးတစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ႔ေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ အရမ္းအဓိပၸာယ္ရွိတဲ႔
စကားေတြနဲ႔ဘဲ ဆံုးမခဲ႔တယ္။
အေမ႔ဆံုးမစကားေတြေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ္လူတုိင္းနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ေနတတ္ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ
ဆိတ္သုန္းလုိ႔ ေႏြးေထြးမႈမဲ႔တဲ႔ ေနရာေလးမွာ သား အေ၀းက အေမ့အိမ္ကုိ လြမ္းေနမိတယ္
အေမရယ္။ အေမ႔ကုိ အရမ္းခ်စ္တယ္ ေလးစားတယ္ သတိရတယ္။ အေမ႔ေက်းဇူးကုိ ကၽြန္ေတာ္ေန႔တုိင္း စိတ္ကူးနဲ႔
ေဖာ္က်ဴးေနမိတယ္္။ နာက်င္ရက္စက္တဲ႔ ခံစားမႈေတြနဲ႔ အေဖ႔ရင္ခြင္မွာ ေနခဲ႔တဲ႔ အေမ၊
သားသမီးေတြအတြက္ ေလာကဓံကုိ ရဲရဲရင္႔ရင္႔ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႔တဲ႔ အေမ၊
ဘာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မွ မေတာင္႔တတတ္တဲ႔ အေမ။
ကၽြန္ေတာ္ အေမရဲ႕ေမတၱာ အေမ့ရဲ႕ေစတနာေတြကို နားလည္လာတဲ့အခါမွာ အေမ့ကို သတိရ တမ္းတ
လြမ္းဆြတ္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ေက်းဇူးေတြကို ဘယ္လုိ ျပန္ေပးဆပ္ရမလဲလို႔
အျမဲေတြးေနမိတယ္။ တေလာကလံုးမွာ ရွိေနၾကတဲ့ အေမမ်ားရဲ႕ ေမတၱာတရား ေစတနာတရားကုိလဲ
ေလးစားလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခံစားခ်က္ တစ္ပုိင္းတစ္စ အေတြးစေလးမ်ားကုိ
စာသားေလးေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ေရးသားလုိက္ျခင္းပါ။ ေလာကမွာ ရွိေနၾကတဲ့
အေမအားလံုးလည္ ကၽြန္ေတာ္အေမလို သားသမီးေတြအေပၚမွာ မကုန္မခန္းႏိုင္တဲ့ ေမတၱာေတြ
ေစတနာေတြနဲ႕ ခ်စ္ၾကမွာပါပဲ။ အေမ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးတရားေတြကုိ သားသမီးတိုင္း သတိတရ
ရွိၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလွ်က္...
ဖန္းခါးေျမ= စိုင္းေနာ္စိုး
ဖန္းခါးေျမ= စိုင္းေနာ္စိုး 
